– Właściwie to była praca Igora. Gdzie ją podziałaś, mamo? Dziecko ryczy jak najęte. Dwa tygodnie pracy poszły na marne.
– A skąd ja miałam wiedzieć, że to jakaś wasza praca? Zawinęłam tę dziwną konstrukcję i wyniosłam na śmietnik, tam jej miejsce. Szukajcie przy kontenerach, jeśli wam potrzebna! – oznajmiła bezapelacyjnie Anna.
Ewa odłożyła słuchawkę i zaczęła wkładać buty oraz kurtkę.
– A dokąd ty idziesz? – zapytał ją Marcin.
– Na śmietnik, spróbuję uratować waszą pracę, mama ją wyrzuciła.
– Daj spokój, Ewa, zdecydowaliśmy, że zrobimy nową. Antywandalową, z alarmem przed babciami. Prawda, Igor?
Zasmucony syn kiwnął głową.
Ewa nalała mu mleka, dała ulubione ciastka i posadziła razem z młodszym bratem przy stole.
Ale gdy położyła dzieci spać, Ewa znów poczuła to znajome rozdrażnienie. Dlaczego matka uważa, że ma prawo robić w ich domu wszystko, co jej się podoba? Czy to ona sama dopuściła do takiej sytuacji? I czy teraz ma znosić takie zachowanie przez całe życie?
Marcin pocieszał żonę, jak tylko potrafił. Jednak zachowanie teściowej jego również rozdrażniło. A łzy starszego syna znosił szczególnie ciężko. Mimo to nikt nie chciał wchodzić w otwarty konflikt.
Po tygodniu w firmie, w której pracowała Ewa, wprowadzono częściową pracę zdalną. Ewa była tym zachwycona — wreszcie mogła spokojnie posiedzieć w domu i zająć się nie tylko pracą, ale też domowymi sprawami.
W domu Marcin już dawno urządził jej dobre miejsce do pracy na balkonie — prawie nie docierał tam hałas z pokoju i w ogóle panowało tam poczucie prywatności.
Warunki były wręcz idealne. A do tego można było pospać dłużej, odprowadzając męża do pracy i dzieci do przedszkola razem z nim.
Przez pierwsze dwa dni Ewa po prostu rozkoszowała się ciszą. A potem, zajęta pracą, któregoś dnia nawet nie zauważyła, kiedy przyszła jej mama. Ta również nie zorientowała się, że córka jest w domu.
Najciekawsze było to, że mama nie była sama — jak zwykle marudząc, że „w tym domu nigdy nie gaszą światła”, klikała po kolei wyłącznikami. A za nią szła jakaś obca kobieta, której Ewa nigdy wcześniej na oczy nie widziała.
„A to co znowu za nowości?” — pomyślała.
Pozostając „niewidzialna” dla gości, gospodyni mieszkania przyglądała się im. Wyjście na balkon było akurat z ich sypialni, tam też matka zaprowadziła nieznajomą kobietę.
Rozmawiając żywo o czymś, matka natychmiast nakryła narzutą łóżko Ewy i jej męża, najwidoczniej mamrocząc o niegospodarności córki. Potem otworzyła szafę i wyjęła z niej jej futro — praktycznie nienoszone, prezent od męża na rocznicę ślubu.
Ewa zza szyby z niedowierzaniem patrzyła, jak jej matka wygładza futro i potrząsa nim przed nieznajomą kobietą. Tamta obmacywała je z wyraźnym zainteresowaniem…